Conteúdos da Caixa

fevereiro 25, 2025

A FORMATURA

 

Penso que hoje caí num golpe elegante (se é que há elegância em golpes).

Voltava do dentista, tratamento encerrado, de bem com a vida e o mundo, descia tranquilamente a rua de pedestres.

Fui abordada por um rapaz de ótima aparência, bem vestido em traje casual, bigode aparado e barba feita. Creio ter cabelos castanhos.

            - Oi professora!

Um sorriso ‘creme dental’ me cativou, embora não me lembrava de quem quer que fosse. Todavia me pareceu ser um rosto familiar.

            - Você está muito bem!

            - Esse ano, finalmente, eu me formo em Medicina: Cardiologia.

            - Se precisar, (espero que não precise), estarei na Santa Casa.

Dei-lhe um grande abraço e ficamos assim por segundos.

            - Estou em campanha pra Formatura.

Trazia nas mãos duas canetas prateadas, ainda nas embalagens.

            - Você quer colaborar?

Concordei e perguntou se aceitava Pix; pelo valor da ‘colaboração’ achei melhor usar o cartão de crédito. Animado, fez outra proposta:

            - Que tal levar as duas, para completar o montante do fundo de formatura?

Topei e fiz a dupla ‘’contribuição’’.

            - Quer recibo?         

Manda por SMS.

Outro abraço.

Conclui: - Chama para o baile da Formatura porque Cerimônia de Colação eu detesto.

            - Obrigado.

Continuei meu caminho.

Não perguntei o nome do futuro cardiologista. Lembrei de consultar o recibo do pagamento, poderia constar seu nome ou o do fundo de formatura.

Para minha surpresa: ‘Mercado Pago: Comprovante de Pagamento em MP etc.’

Pensei em cancelar a compra. Deixa pra lá ... Valeu um abraço!

 

 

 


 

fevereiro 23, 2025

a pulga

 


Cù u desideriu mi cunsuma

Sta pulga mi morde

Deve esse more di fame

Ùn pudete mancu saltà !

 

Merci à Google d'avoir traduit en Corso

maitasun zorria


 

maitasuna zorriak bezalakoa da

Buruak urratzen ditu

Horregatik nago ikusten

Ager dadin otoitz eginez.


 eskerrak Google-i euskarara itzultzeagatik




fevereiro 21, 2025

DISSONÂNCIA COGNITIVA


 

li um artigo muito interessante sobre 'dissonância cognitiva'.

https://www.bbc.com/portuguese/articles/cj5ljvdm016o

pensando no assunto, fiz uma introspecção para descobrir minhas dissonâncias.

  Achei legal esse trecho:

     "" O problema não é a dissonância em si. A questão é: o que fazemos com isso?

 Se nos apegarmos às nossas crenças devido à dissonância cognitiva, nenhum argumento nos levará a moderar os nossos pontos de vista, mas sim a entrincheirar-nos ainda mais neles"'.

     "To be or not to be"

            'if not to be', tô lascada

     "penso, logo existo"

            'se não penso, falo bobagem'

             'se penso, desisto'

   Encontro dissonâncias cognitivas em muitos textos espalhados por aí ...

             é divertido ...

 

fevereiro 20, 2025

yeni hikaye

 Para Salih B.



DURUŞMA

 

Noelia ve Noêmia özdeş ikiz kız kardeşlerdi veya univitelline* idiler.

Doğdukları andan itibaren anneleri onları birbirinden ayırt edebilmek ve tanıyabilmek için onlara farklı kıyafetler, ayakkabılar ve oyuncaklar aldı.

Büyüdükçe farklı mizaçlar sergilediler.

Noélia sakin, içten, dikkatli ve işbirlikçi bir kızdı; Noêmia ise huysuz, görgüsüz, her zaman memnuniyetsiz ve kıskanç bir kızdı. Noelia'nın eşyaları onun için daha değerliydi, daha güzeldi ve bunları kız kardeşiyle değiştirmeyi her zaman teklif ediyordu.

İkisi de doğum günlerinde iki özdeş bebek aldılar. Onlara hediyeyi veren amca, kız kardeşler arasında çatışma olmaması için benzer bebekleri seçmenin uygun olduğunu düşündü.

Kızlar bebeklerle uyum içinde oynadılar

Noélia bir köpek, Noêmia ise bir kedi yavrusu sahiplenmek istedi ve onlara iyi bakacağına söz verdi.

O yıl Noel hediyeleri küçük hayvanlardı.

Noélia, Tucho adlı küçük köpeği yürüyüşe çıkarmayı severdi; ancak Noêmia'nın dehşetine, Biju adlı yavru kedi tembeldi ve sadece kanepede veya pencere kenarında yatmayı seviyordu.

Tucho çok zeki bir çocuktu ve Biju'nun kanepe ayaklarını çiğneyip onunla dalga geçme alışkanlığı vardı, ta ki kedinin onu patisiyle ezmesine ve gözlerinin yakınında bir çizik oluşmasına kadar. Noêmia köpeği cezalandırmaya karar verdi ve Noélia'nın haberi olmadan onu odasına kilitledi.

Okuldan döndüklerinde öğle yemeği için üstlerini değiştirmeye gittiler.

Noélia, Tucho'nun ortalıkta olmadığını fark ettiğinde Noêmia banyoya gitti. Ona seslendi ve kız kardeşinin odasından gelen bir havlama sesi duydu; Kapıyı açtı ve şaşkınlıkla Noêmia'nın bebeğini ağzında buldu; Elbiselerini yırttı, kollarını ısırdı ve en sonunda oyuncağı parçaladı.

Noêmia, Tucho'nun bebeğine verdiği zararı görünce öfke krizine girdi. Bağırıp köpeğe tekme attı. Kız kardeşine bağırarak, köpeğin yaptığı hatanın cezası olarak bebeğini saklayacağını söyledi.

Annesi, Noelia'nın lehine müdahale etti ve Noêmia'ya kızarak, Tucho'yu odada kilitli bırakmaması gerektiğini söyledi. Hapishane stresi ve yalnızlıktan dolayı savunmasız bebeğe saldırarak saldırgan davranışlar sergiledi.

Noelia, Noêmia adlı bebeğini vermeyeceğini söyledi.

Kız kardeşler arasında kavga çıktı.

Kızların babası anlaşmazlığa bir çözüm yolu önerdi: Bebeğin kime ait olacağı, adil ve tarafsız yargılanan emekli yargıç arkadaşı Solomon'a danışılacaktı.

Aile, Hakim Salomão'nun evine giderek davayı sundu.

Raporu dinledikten sonra savunmasını şöyle yaptı ve şöyle bir ceza verdi:

- Noélia'ya ait olan ve henüz yavru olan köpek, Noêmia tarafından, tacize tepki gösteren yavru kedisine zarar verdiği için odaya kilitlendi. Tucho her zaman özgür ve serbestti. Çünkü tuzağa düşmüştü ve acısını bebeği parçalayarak çıkarmıştı.

- Bebek, köpeğe verilen cezadan habersiz olan ve ihmalkarlıkla suçlanamayan Noelia'ya aittir.

- İkisi de aynı oyuncak bebek için kavga ettikleri için, bebeğin ikiye bölünmesini ve her bir kardeşin bir yarısının oyuncak bebek olması gerektiğini düşünüyorum.

Kızlardan biri karara itiraz etmeyerek, eğer bebeğin tamamını alamazsa, hiç kimsenin alamayacağını söyledi; paylaşılması gerekirdi, ama diğer kız Hakim Süleyman'a yalvardı:

- "Bebeği ona bütün olarak bırak, ikiye bölme." Çok güzel!

Hakim daha sonra şu cezayı verdi:

- Benim cümlem şu şekilde: İkinci kız, bebeği saklamayı hak ediyor çünkü onu paylaşmak zorunda kalırsa sahip olmaktan vazgeçecek.

Karar açıklandıktan sonra Noélia bebeğine sarıldı, Noêmia ise sinirli bir şekilde gözyaşlarını saklayarak odadan çıktı.

Öfkeden mi, üzüntüden mi?

* Özdeş veya monozigotik ikizler, tek bir yumurtanın tek bir spermle döllenmesi ve zigotun iki hücreye bölünerek iki bebek oluşturması sonucu oluşan kardeşlerdir.

 

Çevrimiçi çeviri için Google'a çok teşekkür ederim

EL JUICIO

 



Noélia y Noêmia eran hermanas gemelas idénticas o univitelinas*.

Desde que nacieron, su madre les compró diferentes prendas, zapatos y juguetes para diferenciarlos e identificarlos.

A medida que crecieron, mostraron temperamentos distintos.

Noélia era tranquila, cordial, atenta y colaboradora, mientras que Noêmia era gruñona, maleducada, siempre insatisfecha y envidiosa. Para ella, las pertenencias de Noélia eran mejores, más bonitas y siempre proponía intercambiarlas con su hermana.

Ambas recibieron dos muñecas idénticas para sus cumpleaños. El tío que les hizo el regalo pensó que sería apropiado elegir muñecas similares para evitar conflictos entre las hermanas.

Las niñas jugaban con las muñecas en armonía.

Noélia pidió adoptar un perro y Noêmia un gatito, prometiendo cuidarlos bien.

Los regalos de Navidad de ese año fueron animalitos.

A Noélia le gustaba sacar a pasear al perrito, llamado Tucho, sin embargo, para consternación de Noêmia, el gatito, llamado Biju, era perezoso y sólo le gustaba tumbarse en el sofá o junto a la ventana.

Tucho era muy inteligente y tenía la costumbre de morder las patas del sofá y burlarse de Biju, hasta que el gato le dio una pata y le dejó un rasguño cerca de los ojos. Noêmia decidió castigar al perro y lo dejó encerrado en su habitación sin que Noélia lo supiera.

Cuando regresaron de la escuela, fueron a cambiarse de ropa para el almuerzo.

Noêmia fue al baño cuando Noélia se dio cuenta de que Tucho había desaparecido. Lo llamó y oyó un ladrido que venía de la habitación de su hermana; abrió la puerta y, para su sorpresa, tenía la muñeca de Noêmia en la boca; Se rasgó la ropa, se arrancó los brazos de un mordisco y finalmente destruyó el juguete.

Cuando Noêmia vio el daño que Tucho le había hecho a su muñeca, hizo un berrinche. Gritó y pateó al perro. Le gritó a su hermana diciéndole que se quedaría con su muñeca, como castigo por la mala acción del perro.

La madre intervino a favor de Noélia y se enojó con Noêmia, diciendo que no debería haber dejado a Tucho encerrado en la habitación. Él, debido al estrés de la prisión y estar solo, mostró un comportamiento agresivo al atacar a la muñeca indefensa.

Noélia respondió que no le daría su muñeca a Noêmia.

Se desató una batalla entre las hermanas.

El padre de las niñas ofreció una solución a la disputa: su amigo Salomón, un juez retirado, considerado justo e imparcial en sus juicios, sería consultado sobre quién tendría derecho a una muñeca.

La familia fue a la casa del juez Salomão y presentó el caso.

Luego de escuchar el informe, argumentó y sentenció lo siguiente:

- El perro, todavía cachorro, perteneciente a Noélia fue encerrado en la habitación por Noêmia porque lastimó a su gatito, también cachorro, que reaccionó al acoso. Tucho siempre ha sido libre y suelto. Como estaba atrapado, se desquitó con la muñeca destruyéndola.

- La muñeca pertenece a Noélia, quien desconocía el castigo impuesto al perro y no puede ser acusada de negligencia.

- Como ambas están peleando por la misma muñeca, decido que debe dividirse en dos: la mitad para cada hermana.

Una de las niñas no impugnó la decisión, declarando que si ella no podía tener la muñeca entera, ninguna de ellas podría tenerla; Debería ser compartida, pero la otra muchacha le rogó al juez Salomón:

- "Déjale la muñeca entera, no la cortes por la mitad". ¡Es tan hermosa!

El juez dictó entonces la sentencia:

- Mi frase es la siguiente: la segunda niña merece quedarse con la muñeca porque renunciaría a tenerla si fuera necesario compartirla.

Tras pronunciarse la sentencia, Noélia abrazó su muñeca y Noêmia, frustrada, salió de la habitación escondiendo sus lágrimas.

¿Lágrimas de ira o tristeza?

 *Los gemelos idénticos o monocigóticos son hermanos que se forman cuando un solo óvulo es fecundado por un solo espermatozoide y el cigoto se divide en dos células, dando lugar a dos bebés.




NOVO CONTO

 O JULGAMENTO





Noélia e Noêmia eram irmãs gêmeas idênticas ou univitelinas*.

Sua mãe, desde que nasceram, para diferenciá-las e identificá-las, comprava as roupas, os sapatos e os brinquedos diferenciados.

À medida que cresciam, manifestavam temperamentos distintos.     

Noélia era calma, cordata, atenciosa e colaborativa, enquanto Noêmia era resmungona, malcriada, sempre insatisfeita e invejosa. Para ela, os pertences de Noélia eram melhores, mais bonitos e sempre propunha trocá-los com a irmã.

Ambas ganharam de aniversário duas bonecas iguais, o tio que as presenteou julgou pertinente a escolha de bonecas semelhantes para evitar conflito entre as irmãs.

As meninas brincavam com as bonecas em harmonia.

Noélia pediu para adotar um cachorro e Noêmia um gatinho, prometendo cuidar bem deles.

Os presentes de Natal naquele ano foram os bichinhos.

Noélia gostava de levar o cachorrinho, de nome Tucho, para passear, porém, para desgosto de Noêmia, o gatinho, de nome Biju, era preguiçoso, só gostava de ficar deitado no sofá ou na janela.

Tucho era muito esperto e tinha a mania de roer os pés do sofá e implicar com Biju, até levar uma patada do gato que deixou um arranhão próximo aos olhos. Noêmia resolveu castigar o cachorro e o deixou trancado em seu quarto sem que Noélia soubesse.

Ao retornarem da escola, foram trocar a roupa para o almoço.

Noêmia foi ao banheiro, quando Noélia deu falta de Tucho. Chamou por ele e ouviu um latido vindo do quarto da irmã; abriu a porta e, para sua surpresa ele estava com a boneca de Noêmia na boca; rasgou sua roupinha, arrancou os braços com as mordidas enfim, destruiu o brinquedo.

Quando Noêmia viu o estrago que Tucho fez na sua boneca, deu um chilique. Esbravejou e chutou o cachorro. Gritou com a irmã, dizendo que ficaria com sua boneca, como um castigo pelo mau feito do cachorro.

A mãe interveio, a favor de Noélia, zangou com Noêmia, afirmando que ela não deveria ter deixado Tucho preso no quarto. Ele, por causa do estresse da prisão e, solitário, manifestou um comportamento agressivo atacando a indefesa boneca.

Noélia respondeu que não entregaria sua boneca à Noêmia.

Armou-se uma batalha entre as irmãs.

O pai das meninas ofereceu a solução para a disputa: seu amigo, Salomão, juiz aposentado, considerado justo e imparcial em seus julgamentos, seria consultado sobre quem teria o direito à boneca.

A família foi à casa do Juiz Salomão e apresentou o caso.

Após ouvir o relato, ele assim argumentou e sentenciou:

- O cachorro, ainda um filhote, pertencente à Noélia foi preso no quarto por Noêmia porque feriu seu gatinho, também um filhote, que reagiu ao assédio. Tucho sempre foi livre e solto. Por estar preso, agiu descontando na boneca destruindo-a.

- A boneca pertence à Noélia, que desconhecia o castigo imposto ao cachorro e não pode ser acusada de negligência.

- Como ambas disputam a mesma boneca, eu sentencio que ela deve ser dividida em duas: metade para cada irmã.

Uma das meninas não contestou a decisão, declarando que, se não podia ter a boneca inteira, nenhuma delas poderia tê-la; deveria ser repartida, porém a outra menina implorou ao juiz Salomão:

- "deixa com ela a boneca inteira, não a corte ao meio”. É tão linda!

O juiz, então proferiu a sentença:

- Minha sentença é a seguinte: a segunda menina merece ficar com a boneca pois desistiria de tê-la, caso fosse necessário dividi-la.

Após proferida a sentença, Noélia abraçou sua boneca e Noêmia, frustrada, saiu da sala escondendo as lágrimas.

Lágrimas de raiva ou de tristeza?

 

*  Univitelinos ou monozigóticos, são irmãos que se formam quando um único óvulo é fecundado por um único espermatozoide e o zigoto se divide em duas células, dando origem a dois bebês.

 

 

fevereiro 16, 2025

falsu infartu

 

Martinho scinnìu ntô repartu di l'uspidali cu forti duluri ntô pettu. Non ci serbia mancu 

cumpilari lu modulu di iscrizzioni, fu purtatu subbitu ntô pruntu soccorsu.

Felipe l'accumpagnàu cu apprinnimentu.

Ntô repartu, fìciru provi di routine: elettrocardiogramma, ossigginazzioni e ricota di campioni di sangu.

Lu duluri era ‘nsuppurtàbbili, non putìa rispirari, li mani mi s’avìanu furmintatu.  Tachicardìa.

La pirsuna di duviri è utili:

- Nenti cu lu to cori; Nun è n'attaccu di cori.

            - Nenti di gravi secunnu l'esami.

            - È n'attaccu di pànicu.

Martinho si metti supra la barella.

Di colpu, si sèntunu na para di tiri di mitragliatrici.

N'oduri ‘nsuppurtàbbili si diffunnìu pi tutta l'infirmeria, accumpagnannu nu flussu di merda ca tinci lu grembiuli, li lenzuola e li tinni ntâ stanza; nu scartu ntistinali.

La pirsuna di duviri:

- Avrai a rividiri la tò dieta.

FELIPU:

            - Putissi èssiri ca manciava li caroti...

 

siciliano

Thnks Google

a fake heart attack

 


A SUPPRESSED FART

 

Martinho arrived at the hospital ward with severe chest pain. He didn't even need to fill out the form; he was immediately taken to the emergency room.

Felipe followed him anxiously.

In the ward, they performed routine tests: electrocardiogram, oxygenation, and blood sample collection.

The pain was unbearable, he couldn't breathe, and his hands were tingling. Tachycardia.

The doctor on duty, helpful:

- There's nothing wrong with your heart; it's not a heart attack.

- The tests show nothing serious.

- It's a panic attack.

Martin sits up on the stretcher.

Suddenly, a series of machine gun shots are heard.

An unbearable smell spreads through the ward, accompanied by a flow of shit that stains the apron, the sheets and the curtains of the room; an intestinal discharge.

The doctor on duty:

- You'll have to review your diet.


FELIPE:

- it could have been eating carrots...


FALSO ATAQUE AL CORAZÓN


Un pedo reprimido

Martinho fue ingresado en la sala del hospital con un fuerte dolor en el pecho. Ni siquiera necesito registrarme, lo llevaron inmediatamente a urgencias del hospital.

Felipe lo siguió aprensivamente.

En la sala le realizaron exámenes de rutina: electrocardiograma, oxigenación y toma de muestra de sangre.

El dolor era insoportable, no podía respirar, sentía un hormigueo en las manos y mi corazón latía aceleradamente.

El asistente de guardia, servicial:

  -Las pruebas no muestran nada grave.

  - Es un ataque de pánico.

Martinho se sienta en la camilla.

De repente se oyen disparos de ametralladora.

Un olor insoportable se extiende por la enfermería, acompañado de un flujo de mierda que mancha el delantal, las sábanas y las cortinas de la habitación; una secreción intestinal

El médico de guardia:

- Nada con el corazón; No es un ataque al corazón.

- Tendrás que revisar tu dieta.

Martín:

-Debió ser la zanahoria...

El SUS no discrimina...


fevereiro 13, 2025

Recomendo



Versão
ebook
R$ 34,22
Leia em Pensática
Valor total:
R$ 34,22
Este ebook também pode estar à venda na:
Amazon
Google Play
Rakuten
Apple
Este livro também está à venda em:
Espana
Portugal



disponível em:  https://clubedeautores.com.br




fevereiro 06, 2025

SERVIDORES FEDERAIS: AUMENTO SÓ EM ABRIL!


 O relator da Lei Orçamentária Anual (LOA) de 2025, senador Ângelo Coronel, estima que o texto do aumento salarial só será votado na Comissão Mista de Orçamento (CMO) no dia 10 de março.

 os servidores públicos, que aguardam o pagamento do reajuste negociado em 2023.

In blogdosrsiape.com

janeiro 23, 2025

A Melhor Música Clássica Dark fará você se sentir como um vilão do sécul...


“Quer estudar de forma eficaz e relaxar com música clássica? Neste vídeo, música clássica para ajudar você a melhorar sua concentração, reduzir o estresse e aumentar sua capacidade de absorver e analisar informações. Os benefícios científicos de ouvir música clássica enquanto estudamos foram escolhidos por muitas pessoas. Por favor, escolha um vídeo adequado para experimentar, ele definitivamente não irá te decepcionar”.


ENCONTRO MARCADO

 

Rui foi ao encontro com a garota bonita, com quem conversava pelo Tinder há uma semana. Encontraram-se na praça de alimentação do shopping. Ela foi acompanhada de sua tia Beti, 60 anos.

Lena pediu licença para ir à toalete. Ao retornar, viu Rui e Beti de mãos dadas.

Rui marcou outro encontro. Constrangida, disse ter gostado da “armação’ da sobrinha, porque jamais acessaria um app. para arrumar namorado. 

Lena só deu um empurrãozinho.

janeiro 21, 2025

O BEIJA-FLOR

 

 Escutei um piado na cozinha, eu estava em outro cômodo lavando a louça. Pensei ser um macaquinho, que costuma entrar pelo basculante e furtar as bananas na fruteira.

Ouvi novamente, tentando identificar o som.

Resolvi verificar e me deparei com um beija flor atarantado. Entrou voando pelo basculante, procurava sair, porém creio que não se lembrava por onde entrou.

Eu me aproximei devagar, abri a janela e ele escapou.

Beija-flores costumam voar pela varanda, já entraram no banheiro, todavia sempre entram e saem sem qualquer ajuda.

Nossa casa tem jardins e muitas plantas. Flores e frutas cultivadas para alimentar pássaros, borboletas, insetos e outros seres que aparecem procurando comida.

Curiosa, procurei saber o significado da visita de um beija-flor.

 

Encontrei, pela Internet:

“Significado espiritual da visita de um Beija-Flor

A visita de um beija-flor pode ser vista como um lembrete para aproveitar os pequenos momentos de felicidade e para encontrar beleza nas pequenas coisas. Além disso, o beija-flor é frequentemente associado à energia positiva e à capacidade de superar desafios”.

 

Como sou pouco ligada a crenças, superstições e outras explicações do gênero, interpretei que a ave entrou por encontrar a janela aberta num ambiente, para ela, estranho ou inusitado.

 

Lembrei-me dessa música:

 

Beija-Flor

Fábio Jr


“Não se admire se um dia um beija-flor invadir

A porta da tua casa, te der um beijo e partir

Fui eu que mandei o beijo que é pra matar meu desejo

Faz tempo que eu não te vejo ai que saudade d'ocê”.

 


janeiro 20, 2025

Música Clássica para Velhas Almas | Nostálgica e Emocionante


"Anemoia" é a nostalgia de um tempo para além do nosso. Uma saudade de um passado que é demasiado jovem para ter conhecido, de lugares onde nunca esteve e de experiências que nunca viveu. É certamente um sentimento agridoce: a sensação de que algo era melhor no passado do que é no presente e que o perdemos para sempre. Se alguma vez lhe chamaram alma velha, ou velho de coração; se alguma vez sentiu que tinha nascido na geração, século ou era errados; se alguma vez sentiu saudades de lugares que talvez nem sequer existam, saiba que não está sozinho. Esta lista de reprodução clássica nostálgica e emocional foi feita só para si



.

recordando


 

 

às notícias dei um tempo

da tevê, estou afastada

arrumei um passatempo

que me mantém ocupada.

porém, hoje, deu vontade

de um programa assistir

nem que fosse só metade

apenas pra distrair

 

os canais eu fui pulando

buscando algo legal

e acabei encontrando

desconhecido canal

após a publicidade

eu me inteirei, então,

filmavam lá na cidade

uma manifestação

 

curiosa, me instalei

recostada em minha cama

o notebook liguei

para acompanhar essa trama

era um ato grandioso

arrastando a multidão

coube a um Pastor famoso

a sua organização

 

políticos estavam lá

da causa os simpatizantes

alguns ‘toma la dá cá

e outros só figurantes

tudo bem combinadinho

com mestre de cerimônia

discurso pequenininho

falavam com parcimônia

 

tinha trilha musical

igualzinho de novela

o povo era o coral

também tinha vuvuzela

teve reza e discurso

teve o hino nacional

a festa teve seu curso

quase chegando ao final

 

o Pastor, dono do evento

começou a discursar

pedia a todo momento

ao povo para escutar

fez grave acusação

para ele, é a verdade,

que sofreu a distorção

mudando a realidade

 

 

     

 

 

 

 


     coube a ele finalmente,

     o grande homenageado

     dizer algo diferente

     do que estava acostumado

     em silêncio o povo ouvia

     seu grande mito falar     

     falou pouco, eu diria,

     temendo se estrepar.

 

agradeceu a confiança

que lhe devota o povo

(não disse ter esperança

mas espera voltar de novo)

 quem diria, meu irmão,

um dia iria escutar

prestando muita atenção,

o Bolsonaro falar


20/02/25

 

PS. A primeira notícia que tive sobre o capitão, foi nos anos setenta e oitenta, quando foi mandado à prisão porque reclamava do baixo salário dos militares. Apoiei a causa, na ocasião. 


PS2. Enviado em 25/02/2024

Reeditado em 26/02/2024



Ah, meus vinte anos ...

  


janeiro 16, 2025

O ESTRANHO CHEIRO DA MORTE

 

Hilton foi hospitalizado e transferido para a Unidade de Terapia Intensiva (UTI); permaneceu por cerca de trinta dias quando foi levado para um quarto do hospital.

Completou 85 anos e seu mal era Diabetes adquirida, também conhecida como diabetes tipo 2 (DM2).

Sua permanência na UTI deixava-nos apreensivos; visitas de 10 minutos repartidos entre os parentes; muitas vezes impossíveis porque o paciente estava em sessão de diálise.

Em minha última visita, ele disse ter sede; o plantonista concordou que eu umedecesse seus lábios com um punhado de algodão.

Quando os médicos concluíram que o paciente estaria em estágio final, ele foi levado ao quarto.

Um dia, a enfermeira pediu que eu ajudasse na troca dos lençóis, eu deveria segurar o corpo de Hilton. Eu me aproximei, e um cheiro repugnante me envolveu; segurei o vômito e aguardei a conclusão da troca da roupa de cama.

Hilton faleceu poucos dias depois; o atestado de óbito declarava sepse.

Esse mau cheiro me acompanhou por um longo tempo.